Lieve Eva,
een mier ben ik, onderaan een beuk in het Zoniënwoud
een kind in New York, starend naar stenen reuzen die de hemel strelen
zo nietig, zo klein voel ik me in jouw nabijheid
als een opgespannen veer ploffend uit een koffertje
zo uitbundig ben jij iedere keer weer
'fuck luck' heb ik onze sessie gedoopt,
naar één van je mooie huidmarkeringen die jou typeren
fuck luck als je voor de zoveelste keer rechtstaat
na die mokerslag genaamd kanker
in de verte praten mensen over afgenomen vrijheden
kruisen degens gedrenkt in vitriool
terwijl ik je vastleg, fragiel en onverwoestbaar
uitzaaiingen, het klinkt als een lugubere lente
in andermans tuin
bedankt voor dit vertrouwen voor mijn lens
schoon, onbreekbaar mens....