Als hoop niets meer zou zijn
dan een laken uit de hemel
zou je dan niets liever willen
dan je wentelen rond elke vezel
en hopen op een warme zomerbries
die je meeneemt achter de wolken
vreemde figuren op drift
waarop ik springen wou als kind
Als hoop dat onuitspreekbare verlangen is
verscholen achter het uitspreekbare gedacht
zijn onze woorden dan de schaduwen van onze wensen
onmiskenbaar hoopvolle twisten die
van tijd tot tijd door ons hoofd dwarrelen
ik wens dus ik hoop
soms koppig tegen beter weten in
is het die sprankel hoop die ik bemin