Als hoop niets meer zou zijn

dan een laken uit de hemel

zou je dan niets liever willen

dan je wentelen rond elke vezel

en hopen op een warme zomerbries

die je meeneemt achter de wolken

vreemde figuren op drift

waarop ik springen wou als kind

Als hoop dat onuitspreekbare verlangen is

verscholen achter het uitspreekbare gedacht

zijn onze woorden dan de schaduwen van onze wensen

onmiskenbaar hoopvolle twisten die

van tijd tot tijd door ons hoofd dwarrelen

ik wens dus ik hoop

soms koppig tegen beter weten in

is het die sprankel hoop die ik bemin