Niemendal, niets, laat me toch

Laveren aan de rand van de vijver

Ik spreid mijn armen, doe alsof ik zweef

Uitvliegend,

want dan vlieg je ook weer  ergens in 

mijn geheime paradijs, fonkelend 

ik kabbel, maar krabbel niet terug

omdat dit is wat ik wil, mijn geheimen

zijn prijzig en niet te koop

we toeven te weinig in onze valleien

aan de einder wacht de dag, de nacht en de plicht

immers, ja immers

ik... lispellelie, beknotwilg, dwaalbes

zet me weer eens neer aan de oever van mijn tuin

rouwen om wat komen gaat gaart het hart

zoek me dus even niet, ik ben eventjes uitgepuurd

uitgezakt en bevlogen wegvlogen.